Προκήρυξη της Αυτοοργάνωσης 31/01/2011
Τέρμα οι αυταπάτες και η πείνα.
Δεν υπαρχει άλλη λύση από το σωματειο Ζώνης
Συνάδελφοι η Ζώνη και οι ζωές μας έφτασαν εδώ που είναι. Τώρα πια δεν έχει αξία να καταγράφουμε τη δυστυχία μας , αλλά να σκεφτούμε τι πρέπει να κάνουμε για να την αλλάξουμε.
Εμείς οι συνάδελφοι της ζώνης που δημιουργήσαμε την «Αυτοοργάνωση» και προχωρήσαμε στην ίδρυση του σωματείου Ζώνης , ξεκινήσαμε καταρχήν από το αυτονόητο, ότι οι εργάτες που δουλεύουν στη ζώνη πρέπει να αποφασίζουν οι ίδιοι και μόνο αυτοί για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους, και βέβαια να εκλέγουν μόνοι τους τους συνδικαλιστές τους. Επειδή τα πράγματα τρέχουν γρήγορα στη Ζώνη, πρέπει γρήγορα να αποφασίσει ο κλάδος τι θα κάνει.
Αυτό που εμείς έχουμε να προτείνουμε για την σωτηρία της Ζώνης και της ζωής μας είναι: ότι μόνο ένα μέτωπο των κοινωνικών δυνάμεων ( Εργάτες, Εργοδότες, Εφοπλιστές ) που απαρτίζουν την Ζώνη μπορεί να αντιμετωπίσει τις όποιες ντόπιες και ξένες δυνάμεις θέλουν να την καταστρέψουν. Αυτό παρά τις ταξικές αντιθέσεις που χωρίζουν εμάς τους εργάτες από τους εργοδότες και εφοπλιστές.
Η Ζώνη δεν είναι μια βιομηχανία που πρώτα κατασκευάζει ένα εμπόρευμα και μετά ψάχνει για πελάτες να το πουλήσει. Η Ζώνη είναι ένα συνεργείο επισκευών, που όπως όλα τα συνεργεία του κόσμου, περιμένει πρώτα το όχημα (καράβι στην δικιά μας περίπτωση )να μπει μέσα και μετά δουλεύει . Την δουλειά την κλείνει κάποιος εργοδότης επισκευαστής ο οποίος έχει δικά του ή νοικιάζει μηχανήματα και μισθώνει τους εργάτες που χρειάζεται για να κάνει την επισκευή.
Η Ζώνη λοιπόν είναι μια βιομηχανία που για να λειτουργήσει χρειάζεται τον πελάτη που θα της δώσει το έργο ( δηλαδή θα φέρει το καράβι του).
Σήμερα στη Ζώνη μπαίνουν καθόλου ή ελάχιστα καράβια με αποτέλεσμα αυτή η παραγωγική μονάδα να σαπίζει , τα μηχανήματα να σκουριάζουν και οι άνθρωποι να πεινάμε. Όταν ένα συνεργείο βλέπει τους πελάτες του να το αποφεύγουν και να πηγαίνουν αλλού, ψάχνει να βρει τι φταίει. Μήπως δεν κάνει καλή ποιοτική δουλειά; Μήπως τα άλλα δίπλα είναι πιο φτηνά; Μήπως η συμπεριφορά των ανθρώπων που δουλεύουν εκεί είναι κακή και βρίζουν τον κάθε πελάτη που μπαίνει μέσα; Πάντως ρωτάνε τους πελάτες τους τι φταίει, και αν μπορουν διορθωνουν αυτό που φταίει και δουλευουν. Αν δεν μπορούν ή δεν θέλουν να το διορθώσουν κλείνουν το μαγαζί και μένουν στην ανεργία ή ψάχνουν αλλού για δουλειά.
Όταν εμείς η «Αυτοοργάνωση» είπαμε να συζητήσουμε με τους εφοπλιστές για να δούμε τι λένε και αν μπορούμε να τους φέρουμε πίσω, πέσανε πάνω μας σαν τα κοράκια, όλοι αυτοί που ασελγούν πάνω στο σώμα της Ζώνης, και το ΠΑΜΕ και οι ομάδα Λιακόπουλου, και μας κατηγόρησαν ότι θα πάμε να συζητήσουμε και θα τα πουλήσουμε όλα, κεκτημένα, μέτρα ασφάλειας και μεροκάματα. Και ρωτάμε ποιος θα πουλήσει τι; Ό,τι πουν οι εφοπλιστές στους εργάτες της Ζώνης θα το μάθει όλοι η Ζώνη και όλοι μαζί θα αποφασίσουμε τι θα κάνουμε. Πάντως σ’ αυτό που συμφωνεί όλος ο κλάδος είναι ότι πρέπει να βρούμε τρόπο να γυρίσουμε τα καράβια στη Ζώνη για να έχουμε δουλειά.
Το τελευταίο κόλπο των σαμποταριστών της Ζώνης για να κρατήσουν το κλάδο στο συνδικάτο του ΠΑΜΕ και να μην αφήσουν τους εργάτες να πάνε στο σωματείο τους της Ζώνης ήταν ο Καραγιαννάκης. Αυτός μετά 4 χρόνια εξαφανισμένος , ξαναμπήκε στο παιχνίδι με ένα πολύ παλιό κόλπο και πατώντας πάνω στην άγνοια ή την αμάθεια των συναδέλφων μπόρεσε να τους ξεγελάσει.
Πάντα στην ιστορία όταν η ζωή γινόταν ανυπόφορη για τους ανθρώπους και εξεγείρονταν, έμπαιναν στη μέση κάποιοι μεσοβέζοι με στόχο να σπάσουν την ορμή των εξεγερμένων με προτάσεις για «ενότητα όλων», δηλαδή για ενότητα αυτών που πεινάγανε με εκείνους που τους είχαν κάνει τη ζωή κόλαση, έτσι ώστε να μην αλλάξει τίποτα.
Ο Καραγιαννάκης για να μπορέσει να κρατήσει το κλάδο εγκλωβισμένο στην αγκαλιά του ΠΑΜΕ έλεγε ότι τώρα μπορούμε να τους ρίξουμε. Εμείς λέγαμε, και ο ίδιος το ήξερε, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πέσουν, γιατί ο ίδιος εχει φτιάξει το συνδικάτο των φερτών μόνο και μόνο για να μην χάσει ποτέ το ΚΚΕ την πλειοψηφία. Εμείς λέγαμε ότι το ΠΑΜΕ δεν πέφτει γιατί έχει τον στρατό των φερτών και θα κουβαλήσει όσους χρειάζεται για να πάρει την πλειοψηφία. Αν για παράδειγμα ο Καραγιαννάκης ήταν μπροστά 100 ψήφους το ΠΑΜΕ θα κρατούσε τις εκλογές 3 μέρες ακόμα και θα έφερνε άλλους 200 ψήφους. Αν έφερνε αυτός άλλους 300 ψήφους στίβοντας τη Ζώνη αυτοί θα κρατάγανε τις εκλογές μια βδομάδα ακόμα και θα φερνανε 400 ψήφους. Αυτοί μπορούν να κουβαλήσουν με τη νοθεία και τη βία τους τη μισή Ελλάδα. Απλά δεν θέλουν να μας περνάνε πολλούς ψήφους και πολλές έδρες για να ελπίζουμε ότι κάποτε θα τους κερδίσουμε και έτσι να τρεχουμε σαν τα σκυλιά στο σωματείο τους. Μας κάνουν ότι οι παπατζήδες που δίνουν στα θύματα τους ή σε κάποιον δικό τους κάποια μικρή νίκη και μετά τους παίρνουν και τα σώβρακα. Θυμίζουμε στους συναδέλφους ότι όλες μαζί οι παρατάξεις της αντιπολίτευσης έχουμε πάρει πολλές φορές στο παρελθόν 9 έδρες. Το νούμερο 9 το αγαπάει το ΠΑΜΕ γιατί με αυτό έχει την εξουσία εκείνο και δίνει ελπίδεςσε εμάς. Στο συνδικάτο των φερτών, και της δικτατορίας της πλειοψηφίας πάνω στη μειοψηφία το νούμερο 9 ισούται με νούμερο 0. ΑΥΤΟ ΑΠΟΔΕΙΧΤΗΚΕ και τώρα που ο Καραγιαννάκης δεν πήρε την γραμματεία του συνδικάτου και τα πήρε όλα το ΠΑΜΕ. Ακόμα όμως και τώρα που ξέρει ότι οι 9 έδρες που πήρε είναι τίποτα αντί να κάνει την αυτοκριτική του και να έρθει στο σωματείο Ζώνης για να το ενεργοποιήσουμε συνεχίζει να κρατάει το κλάδο εγκλωβισμένο. Ο Καραγιαννάκης συνάδελφοι είναι εχθρός της ζώνης γιατί ανήκει στην ομάδα των παπατζήδων.
Πολλοί συνάδελφοι που ήθελαν το σωματείο Ζώνης πήγαν μαζί του, πιστεύοντας αυτά που έλεγε, ότι μπορεί να ρίξει το ΠΑΜΕ. Ακόμα και κάποιοι που ήταν μαζί μας τον ακολούθησαν λέγοντας : πάμε να δοκιμάσουμε με τον Καραγιαννάκη και αν έχετε δίκιο εδώ είμαστε πάλι. Τώρα που τελείωσε η δοκιμή τι θα κάνουν; θα περιμένουν άλλη μια δοκιμή σε 2 χρόνια; Και θ αφήσουν τον καραγιαννάκη να λέει ότι θα γίνουν επαφές με άλλους φορείς πχ δημάρχους, ΟΛΠ, νομάρχες κλπ; Αυτά όλα αν γίνουν ποτέ θα τα κάνει η πλειοψηφία της διοίκησης και όχι το 9=0.
Έλατε μαζί μας, συσπειρωθείτε δίπλα μας και όλοι μαζί θα νικήσουμε. Το μέλλον πάντα ανήκει στους εργάτες που αγωνίζονται όχι σε εκείνους που κοιτάνε πίσω από τις γρίλιες των παραθύρων.
Οι δρόμοι μπροστά μας είναι δυο: ζώνη ανοιχτή για να δουλεύουμε , να ζούμε με αξιοπρέπεια και να μπορούμε να διεκδικούμε μεροκάματα και συνθήκες δουλειάς και ζωής ή ανεργία πείνα και εξαθλίωση . Το σωματείο ζώνης είναι εδώ έτοιμο να κάνει τα πάντα για να ζήσουμε.
Γραφείο Αυτοοργάνωσης λεωφ. Δημοκρατίας
(απέναντι από τη γερμανική σκάλα)
autoorganosizonisperama.blogspot.com
