Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

Η φασιστική τρομοκρατία του ΠΑΜΕ στη Ζώνη Περάματος δεν θα περάσει

Τραμπούκισαν και τραυμάτισαν μέλη της «Αυτοοργάνωσης των εργατών της Ζώνης» και τα απειλούν με αποκλεισμό από τη δουλειά!!!

Φασιστική, απρόκλητη επίθεση δέχτηκαν το πρωί της Παρασκευής 30/4 μέλη της Αυτοοργάνωσης των Εργατών της Επισκευαστικής Ζώνης Περάματος από ομάδα τραμπούκων της διοίκησης του Συνδικάτου Μετάλλου (ΠΑΜΕ). Η Αυτοοργάνωση ήταν στην πύλη της Ζώνης από τις 5:30 το πρωί και μοίραζε προκήρυξη που απαντούσε σε συκοφαντίες της διοίκησης του συνδικάτου εναντίον της. Κατά τις 6 πμ εμφανίστηκαν 5 άτομα από τη διοίκηση και απαίτησαν να φύγουν από εκεί γιατί θα μοίραζαν οι ίδιοι προκήρυξη του συνδικάτου. Αυτή ήταν μια πρωτοφανής απαίτηση. Πάντα όταν κάποιος ερχόταν δεύτερος για να μοιράσει προκήρυξη στην πύλη πήγαινε μπροστά ή πίσω από τον άλλο που ήδη μοίραζε.


Οι εργάτες της Αυτοοργάνωσης απάντησαν ότι δεν θα υπέκυπταν σε αυτήν την παράλογη απαίτηση που είχε μόνο ένα νόημα και ένα στόχο, την ταπείνωση και την υποταγή τους. Μετά από λίγη ώρα η διοίκηση μάζεψε τα μέλη που έχει το ΠΑΜΕ στη Ζώνη (καμία 50αρια) και επιτέθηκε στους 20 εργάτες της Αυτοοργάνωσης με στυλ χιτλερικού τάγματος εφόδου δηλαδή με γρονθοκοπήματα που συνοδεύονταν από υστερικές κραυγές και βρισιές. Δύο μέλη της Αυτοοργάνωσης τραυματίστηκαν ενώ ένα από αυτά μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με αιμορραγία από τα τραύματα στο κεφάλι. 
Αυτή η φασιστική επίθεση θα μετατραπεί σε μπούμεραγκ γιατί οι εργάτες της Ζώνης έχουν κουραστεί και σιχαθεί αυτή τη συμμορία που δεκαετίες τώρα καταδυναστεύει και καταστρέφει τη ζωή τους με το να κάνει εκβιασμούς στη δουλειά, με το να τους αφήνει άνεργους διώχνοντας τα καράβια και με το να ασκεί νοθεία και βία στις εκλογές. 
Σε ότι αφορά τους εκβιασμούς στη δουλειά: Η διοίκηση του ΠΑΜΕ βάζει μόνο τους δικούς της ανθρώπους να δουλεύουν και πολύ συχνά να λουφάρουν την ώρα που η συντριπτική πλειοψηφία από μας είμαστε άνεργοι. Αυτό το πετυχαίνει επειδή ελέγχει τις κρατικές Επιτροπές ασφάλειας και υγιεινής. Με αυτές εκβιάζει τους εργολάβους να παίρνουν τους δικούς τους στη δουλειά αλλιώς οι Επιτροπές τους βάζουν πρόστιμα ή τους σταματάνε.
Η μεγαλύτερη οργή των συναδέλφων προέρχεται από το ότι είναι σήμερα άνεργοι όχι τόσο από την κρίση αλλά γιατί η διοίκηση του ΠΑΜΕδιώχνει εδώ και πολλά χρόνια συστηματικά τα καράβια από τη Ζώνη. Μια από τις μεθόδους τους είναι να κάνουν κάθε τρεις και λίγο απεργίες που δεν προκύπτουν από τις ταξικές συγκεκριμένες διεκδικήσεις μας αλλά γίνονται με τις πιο απίθανες αφορμές για να καθυστερούν οι επισκευές ακόμα και να εγκλωβίζονται για πολύ καιρό τα επισκευαζόμενα καράβια στο Πέραμα. Μια άλλη μέθοδός τους είναι να εμποδίζουν τα ζωτικά έργα εκσυγχρονισμού της Ζώνης ιδιαίτερα τις δεξαμενές που ρίχνουν το κόστος επισκευής.
Το ΠΑΜΕ ελέγχει το συνδικάτο εδώ και χρόνια με 
νόθες εκλογές: Δηλαδή φέρνει από όλη την Αττική να ψηφίζουν στις εκλογές μέλη του ΠΑΜΕ που δεν δουλεύουν στη Ζώνη και ανήκουν σε άλλα σωματεία. Αυτό μπορούν και το κάνουν γιατί το Σωματείο Μετάλλου επίσημα δεν είναι της Ζώνης αλλά κλαδικό όλης της Αττικής. Σε αυτό 2000 μέλη είναι της Ζώνης και άλλοι 9.000 εκτός Ζώνης (!), οπότε πάντα το ΠΑΜΕ παίρνει την πλειοψηφία. Γι αυτό το λόγο οι εργάτες θέλησαν να φτιάξουν ένα σωματείο μόνο της Ζώνης. 

Έτσι μπροστά στην αφόρητη και σχεδόν καθολική ανεργία τους μια μαζική συνέλευση 400 εργατών της Ζώνης σχημάτισε το Σεπτέμβρη του 2009 την «Αυτοοργάνωση των εργατών της Ζώνης» και την επιφόρτισε να προωθήσει τις διαδικασίες για την ίδρυση Σωματείου Ζώνης. Αυτό θα δίνει και την πάλη για τα ταξικά μας συμφέροντα απέναντι στους εργοδότες εργολάβους αλλά και για τα ταξικά μας συμφέροντα και τα δημοκρατικά μας δικαιώματα απέναντι στην ιδιότυπη εργοδοσία του ΠΑΜΕ. Η Αυτοοργάνωση κάλεσε ωστόσο και το ΠΑΜΕ να συμμετέχει ώστε να υπάρχει ένα και μόνο ένα σωματείο εργατών στην Ζώνη που όμως δεν θα λειτουργεί με φερτούς ψηφοφόρους. Το ΠΑΜΕ αρνήθηκε και σταδιακά η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων εγκατέλειψε τις συνελεύσεις του συνδικάτου μετάλλου. Αντίθετα η Αυτοοργάνωση δυνάμωσε, μάζεψε ως τώρα 400 υπογραφές κέρδισε την καρδιά όλης της Ζώνης και έτσι κατέθεσε πρόσφατα στο Πρωτοδικείο αίτηση ίδρυσης του Σωματείου Ζώνης

Για να ανακόψει το κύμα υπογραφών η διοίκηση του ΠΑΜΕ αποφάσισε να τρομοκρατήσει τους εργάτες. Έτσι προχώρησε στον τραμπουκισμό της 30/4. Και δεν έφτανε αυτό. Την επόμενη εργάσιμη μέρα στις 3/5 ανακοίνωσε με ντουντούκες στη Ζώνη ότι δεν θα επιτρέψει να ξαναδουλέψουν στη Ζώνη 20 ηγετικά μέλη της Αυτοοργάνωσης! Παράλληλα άρχισε να απειλεί αρκετούς συναδέλφους ότι αν τολμήσουν να υπογράψουν για το Σωματείο Ζώνης θα έχουν την ίδια μοίρα με τους προηγούμενους. Δηλαδή σύμφωνα με αυτούς οι εργάτες της Ζώνης όχι μόνο δεν έχουν δικαίωμα να έχουν σωματείο του χώρου δουλειάς τους όπως όλοι οι εργαζόμενοι της χώρας, αλλά όποιοι το τολμήσουν θα πρέπει να πεθάνουν από την πείνα αφού άλλη δουλειά δεν ξέρουν. Με λίγα λόγια το ΠΑΜΕ αποφάσισε να κάνει στη Ζώνη αυτό που δεν έχουν τολμήσει ούτε οι μεγαλύτερες δικτατορίες, δηλαδή να πεθάνει στην πείνα τους «αντιφρονούντες» τουΌμως η τρομοκρατία δεν θα περάσει. Ήδη μετά το φασιστικό χτύπημα οι συνάδελφοι εξοργισμένοι συσπειρώνονται ακόμα πιο πολύ γύρω από την Αυτοοργάνωση. Η Αυτοοργάνωση καλεί όλα τα συνδικάτα και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις, όλους τους μαζικούς φορείς και όλους του δημοκρατικούς πολίτες να καταδικάσουν την τρομοκρατία στη Ζώνη. Η καταδίκη της βίας πρέπει να γίνει με πολιτικά και μόνο με πολιτικά μέσα.
Η αντίσταση σε αυτή την τρομοκρατία δεν είναι μόνο ένα τεράστιο ζήτημα στοιχειώδους συνδικαλιστικής δημοκρατίας στη χώρα μας είναι και ένα ζήτημα επιβίωσης των εργαζομένων στις συνθήκες της μεγάλης ανεργίας και των νέων μέτρων πείνας που φέρνει η χρεωκοπία της χώρας. Για να ζήσει η εργατική τάξη πρέπει από τη μια να αντισταθεί στα νέα μέτρα πείνας και υποχρεωτικής ανεργίας και από την άλλη να παλέψει για να υπάρχει βιομηχανική ανάπτυξη και να σταματήσει το σαμποτάζ σε βιομηχανικές και σε γενικότερες επενδύσεις με διάφορα ψευτοοικολογικά, ψευτοταξικά και γραφειοκρατικά προσχήματα. Η πιο μεγάλη αιτία της χρεωκοπίας της χώρας μας πιστεύουμε είναι η αποβιομηχάνιση. Χωρίς βιομηχανία δεν υπάρχει ούτε εργατική τάξη, ούτε ταξική πάλη, ούτε μελλοντική κοινωνία ισότητας παρά μόνο μια μόνιμη βαρβαρότητα και κανιβαλισμός.

Αυτοοργάνωση των Εργατών της Ζώνης